“Hani o, Rabbine temiz bir kalple gelmişti.” (Sâffât, 37/84)

TEMİZ BİR KALPLE ALLAH’IN

HUZURUNA ÇIKAN KURTULUŞA ERER

“Hani o, Rabbine temiz bir kalple gelmişti.” (Sâffât, 37/84)

İnsanın dünya ve ahiret saadeti kalbinin selametine bağlıdır. Çünkü kıyamet

gününde Allah’ın azabından kurtulup ebedî cennet nimetlerini ancak selim kalp

sahipleri elde edecektir. Mevlamız bu konu hakkında şöyle buyuruyor:

“O gün ki ne mal fayda verir ne oğullar! Allah’a arınmış bir kalp ile gelen başka.”

(Şuara, 26/88-89)

Evet, bu dünyada birçok şeye sahip olabiliriz. Büyük bir servetin üzerinde oturuyor

olabiliriz. Önemli bir makamda işimiz olabilir. Geniş bir sosyal çevreye, kalabalık

bir aile yapısına sahip olabiliriz. Ancak tüm bu nimetler, bizim inançlı ve

ahlaklı bir insan olmamızla bir değer kazanır. İşte yukarıdaki ayette, tüm dünya

nimetlerinin burada kalacağı, ahirete götürülecek yegâne şeyin ise, temiz bir kalp

olduğu belirtilmektedir.

Peki! Kalp temizliği nasıl olacaktır? Kalbin selameti Allah’ın bize haber vermiş

olduğu şeylere ters düşen kötülüklerden ve nefsin Allah’ın emir ve nehiylerine zıt

olan isteklerinden kalbimizi korumakla gerçekleşir. Böylece fıtrata uygun bir kalbe

sahip olan kimse, kötü düşüncelerden uzaklaşacağı gibi, bu kötülükleri yapmaya da

asla yanaşmaz, uzak durur.

Bedenimizin birtakım hastalıklardan dolayı rahatsızlanması ve vücut sağlığımızı

yitirmemiz her zaman mümkündür. Dolayısıyla sağlığımızı muhafaza etmek ve hastalanmamak

için nasıl kendimizi soğuk ve sıcaktan koruyor, uygun elbiseler giyi

yorsak, kalp hastalıklarına karşı çok daha fazla hassasiyet göstermeliyiz. Çünkü kalp

sağlığımız, beden sağlığımızı korumaktan daha zordur ve daha uzun zaman alır.

Kötü duygu ve düşüncelerden kurtulmanın yolu, kalbi korumakla sağlanabilir.

Zira günahlar kalbimizi yaralar, parçalar ve bizi tüm güzel duygu ve düşüncelerden

uzaklaştırır. Ayette, günahların kalbi kararttığı, paslandırdığı belirtilmektedir:

“Hayır hayır! Doğrusu onların kazanmakta oldukları kalplerini paslandırmıştır.” (Mutaffifin,

83/14)

Tertemiz, pırıl pırıl yaratılan insan, zamanla çevrenin etkisiyle kirlenmeye başlar.

Aynanın üzerindeki tozlar zaman aralıklarıyla silinmeyince bir süre sonra cismi

göstermez hâle geldiği gibi, günahlar da kalbi kaplar. Sevgili Peygamberimiz (s.a.s),

kalbin günahlarla kirlenmesini şöyle açıklamaktadır:

“İnsan, bir günah işlediğinde gönlünde siyah bir nokta belirir. Eğer kişi, günahına tövbe eder,

pişman olursa, o siyahlık gider, yeri yeniden parlar.” (İbn Mâce, “Zühd”; 29; Müsned, 2/297)

Kalbin kararmasının ve hastalıklı bir hâle gelmesinin birçok sebepleri vardır.

Nedir bunlar diye baktığımızda, en başta Allah ve O’nun dini hakkında şüpheye

düşmek ve maazallah inancı yitirmek gelir. Bunu takip eden şey ise insanın hiçbir

kaide ve kural tanımadan, nefsinin istekleri doğrultusunda hareket etmesidir.

Şüphesiz ki nefis, insana her türlü kötülükleri yaptırmaya çalışır. Öyle ki nefis

artık ilahlaşır. Günahlara dalan ve kalbini kirleten insanı Mevlamız şöyle tanımlamaktadır:

“Kendi nefsinin arzusunu kendisine ilah edineni gördün mü?...” (Furkân, 25/43)

Ahirette Rabbimizin huzuruna salim bir kalple çıkabilmemiz için Dinimizin yasakladığı

her türlü günahtan kaçınmamız gerekir. Çünkü günah bir iç çöküntü,

bir terslik ve fıtratla zıtlaşmadır. Günaha giren kimse, kendini vicdani azaplara ve

kalbî sıkıntılara bırakmış bir talihsiz ve bütün ruhi meleke ve kabiliyetlerini şeytana

teslim etmiş bir zavallı durumuna düşer. Bir de o günahı işlemeye devam ederse,

bütün bütün ipi elden kaçırır ve artık ne bir irade, ne bir direnme ne de kendini

yenilemeye mecali kalır.

Elbette hiç günah işlememe gücüne sahip değiliz. Zaman zaman bilerek ya da

bilmeyerek birçok hata ve günahlarımız olmaktadır. Bu günahlar kalbimizi kirletir

ama bu kiri silme ve yeniden kalbimizi temizleme yolunu yüce Allah bize bildirmiştir.

Yeter ki günahlarda ısrar etmeyelim ve tövbe kapısına daima yönelelim. Rabbimiz

şöyle buyurmaktadır:

“Yine onlar, çirkin bir iş yaptıkları yahut nefislerine zulmettikleri zaman Allah’ı hatırlayıp

hemen günahlarının bağışlanmasını isteyenler -ki Allah’tan başka günahları kim

bağışlar- ve bile bile, işledikleri (günah) üzerinde ısrar etmeyenlerdir.” (Âl-i İmran, 3/135)

Bu ayetten de anlaşılacağı gibi Allah (c.c) bizi daima tövbeye çağırmakta ve günahlarımızı

affedeceğini belirtmektedir. Ta ki kendi katına, günahlarla kirlenen bir

kalple değil, temiz bir kalple çıkalım. Bazen insan günahlarla kirlenen kalbinin artık

arınmayacağını sanır ve ümitsizliğe düşebilir. Asla böyle bir kanaate varmamalıyız.

Çünkü Allah’ın merhameti sonsuzdur ve her el açanı ve arınmak isteyeni affedeceğini

bildirmiştir. Bir ayette bu müjde şöyle verilmektedir:

“De ki; ‘Ey kendilerinin aleyhine aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi

kesmeyin. Şüphesiz Allah bütün günahları affeder. Çünkü O, çok bağışlayandır, çok merhamet

edendir.” (Zümer, 39/53)

Sevgili Peygamberimiz (s.a.s), insanın arınmasına işaret ederken bunun ilk önce

kalpte gerçekleşeceğini bildirir:

“Vücutta bir et parçası vardır. O sağlamsa, bütün vücut sağlam olur; o bozulursa bütün

vücut bozulur. İyi bilin ki, işte o et parçası kalptir.” (Buhârî, “İman”, 39; Müslim, “Müsâkât”,

107; İbn Mâce, “Fiten”, 14)

Hepimiz de ahirette cennet nimetleri ve cemalullah ile mutlu olmak isteriz.

Kur’an-ı Kerim ve sevgili Peygamberimiz bunun yollarını açık bir şekilde göstermiştir.

Bize düşen ise, bu emir ve yasaklara uymak, nefsimizin esiri olmadan temiz bir

kalple Rabbimizin huzuruna çıkmaktır.

Kuşkusuz, “Nefsini arındıran kurtuluşa ermiştir.” (Şems, 91/9)

Şimdi sorun kendinize Rabbin huzuruna çıkarken temiz bir kalbim var mı diye?