ENFEST 2013

ENFES BİR FESTİVAL

  Bugün En Özel Çocuklar Festivaline katıldık.Festival adından da anlaşılacağı üzere yurdumun özel ve farklı çocukları için hazırlanmış.Festivali, bu özel çocukların bilim, sanat ve spor etkinlikeriyle süslemişler.Maksat çocuklar eğlensin.Burada uzun uzun festivalin içeriğinden bahsetmek istemiyorum.Sadece uzun yıllardır bu çocukların içinde olmama rağmen  çocukların kortejden geçerken ki mutluluklarını paylaşmak istedim.Onların içindeki farkedilmek ve önemsenmenin mutluluğunu gördüm o güzel bakan gözlerinde, pıt pıt atan yüreklerinde.İnanın kaçırmadan izlemek istedim o mutlu bakan gözlerin içini...
   (Bizim sağlığımızla olan en küçük mızmızlanmalarımız geldi aklıma yeniden hamdetettim Yaradan'a)
  Yani bir taraftan hamdettim bir taraftan hayranlık ve şaşkınlıkla izledim.Hayranlık dediğim çocuklar kadar fazlasıyla Yaradan'a...Neden mi?

 Çünkü;
    O çocukların bazısı işitemiyor  diye düşünüyorsunuz ama öyle güzel dans ediyorlar ki inanamıyorsun  işitmeden bu düzen bu ritim şaşkınlık ve hayret verici ....Ve diyorum ki Yaradan bize  bu çocuklarla bazı şeyleri duyamadan da ritimi düzeni gösteriyor...İlla duymak şart değil...Duyabildiğin kadar yap duyabildiğin kadar şükret diyor..

   Bazıları zihinsel engelli bu söylediğimi anlamaz diyorsunuz, ama öyle güzel gülüyorlar ki hayata, öyle güzel duygularıyla, kendilerini ifade ediyorlar ki yine çok şaşırıyorsunuz.Demek ki çok anlamaya gerek yok hayatta mutlu olabilmek için diyorsunuz ...Anlayabildiğin kadar yap....

  Kimisi de tekerlekli sandalye'de..Ama gözlerinden okuyorsunuz  aslında rüyalarında özgürce koşabildiklerini
Onlar aslında hiç sızlanmıyorlar yürüyemiyorum diye...Hatta kortejde onlara yardım edenler de aksayarak yürüyebilen kendilerinden birazcık daha iyi olan diğer çocuklar...

 Rabbim öyle güzel yaratmış ki bedenimizi bir organımız olmasa  bile diğer organlarımızı daha güçlü kılmış

Hamdolsun...

  Resim çizmişler anneleri için anlamaz dediğimiz o çocuklar ama öyle güzel ifade etmişler ki sevgilerini  şaşkınlığım kat be kat artıyor.

  Bir de birbirlerini, arkadaşlarını öyle güzel kolluyorlar ki insanlığa ders olacak nitelikte...Arkadaşım sırada geride kaldı ,arkadaşım yemek almadı, arkadaşım kaybolma elimi tut ve bunu gibi bir sürü  cümleler geçiyor önünüzden arkanızdan...

 Dediğim gibi yıllardır bu çocukların içindeyim ama bugün ki kadar etkilenmedim yada bugün ki kadar farkındalığı kazanamamışım Yaradan hamdetme konusunda..

Ve  anlatacak o kadar çok  şey var ki aslında bunlar sadece bir kaçı.

  Rabbim farkında olarak hamdetme  gücü versin.İnşaaallah.....